Om te beginnen geven we eerst wat educatieve informatie mee over wat een ‘jug band’ is. De definitie ervan is dat het over een groep gaat rond een ‘jug’-speler, waarbij een ‘jug’ een fles of meestal een wat grotere glazen kruik is. De andere instrumenten die verder in zo’n groep bespeeld worden zijn een mix van conventionele akoestische instrumenten en zelfgemaakte instrumenten zoals wasborden, lepels, castagnetten, zilverpapier op een kam of mondharpen.

Een jug band speelt meestal traditionele muziek in een mengeling van blues, ragtime en jazz. Het ontstaan van dergelijke ‘jug bands’ kwam er in het landelijke zuiden van Amerika in de streek rond Louisville, Kentucky en Memphis, Tennessee. Intussen is dit muziekgenre ook verspreid geraakt over de hele wereld en wij hebben nu met ‘The Jake Leg Jug Band’ zo’n groep die zijn thuisbasis heeft in Stoke-On-Trent in de Engelse regio van de West Midlands in het graafschap Staffordshire.

De vijfkoppige bezetting van ‘The Jake Leg Jug Band’ bestaat uit contrabassist Duncan Wilcox, de ook op lepels spelende gitarist Neil Hulse, banjo- en dobrospeler Toby Wilson, mondharmonica- en ‘jug’-speler Liam Ward en zangeres Bryony Rose. Op hun album “Goodbye Booze” brengen ze elf nummers die verwijzen naar de droogleggingsperiode van 1920 tot 1933 waarin een totaal verbod op alcoholverbruik in Amerika zo’n honderd jaar geleden werd geïmplementeerd.

Met liedjes over moorden, verraad, gokken, sterke dranken en omkoperij neemt dit Britse kwintet de luisteraar mee naar een eeuw geleden. Zelfs de sound van de formatie in deze songs klinkt alsof ze geproduceerd werd in het begin van de 20e eeuw. Er werden ook vijf gastmuzikanten uitgenodigd om mee te werken aan de opname van de plaat: Jack Calloway op klarinet en piano, Mike Pembroke op trombone, Ciaran Algar op viool, Nick Barber op wasbord en Sarah Miller als backing vocaliste bij vier nummers.

“Goodbye Booze” is het vijfde album van ‘The Jake Leg Jug Band’ na debuutplaat “Cotton Mouth” uit 2013 en de daaropvolgende albums “Next Stop!”, “Everythin’s Jake” en “Break A Leg”. Om u een idee te geven hoe een ‘jug band’ klinkt geven we u op de bijgaande audiovideo het swingende titelnummer van de nieuwe plaat mee met leuke brassbandmuziek in de begeleiding. Vooraleer te beginnen aan de eerste song “Every Day’ll Be Sunday When The Town Goes Dry” krijgen we nog een opname te horen van de officiële aankondiging van de drooglegging op een Amerikaans radiostation.

Maar al gauw begint te vrolijke muziek daarna te spelen en declameert Bryony Rose haar tekst en mening over dat verbod in allerlei liedjes. In de songteksten van heel wat nummers zit een gezonde portie humor vervat zoals in “I Never Knew I Had A Wonderful Wife (Until The Town Went Dry)” en bij “How Are You Going To Wet Your Whistle”, maar de bluesy tracks “Prohibition Blues”, “God Don’t Like It” en het vaudevilleske “The Alcoholic Blues” zijn eveneens leuk om naar te luisteren.

Zeer mooi is ook het bijna geheel instrumentale en door een vrolijk gefloten klarinet gedomineerde ragtime-nummer “Just A Little Drink”. De conclusie van ‘The Jake Leg Jug Band’ over al dat gedoe van de drooglegging en totale alcoholverbod werd diplomatisch tot aan het einde van deze plaat bewaard en zit vervat in de songtekst van het nummer “Prohibition Is A Failure”. Er is dan ook een terecht einde gekomen aan die dwaze maatregel toen hij op 5 december 1933 werd opgeheven.

(valsam)